Rura drewniana @museum.de

Kochany pamiętniku, jak to się mówiło? Wszystko dobre, co się dobrze kończy. Moja Lusia i ja wprowadziliśmy się do nowego domku. Jest dla młodej rodzinki po prostu idealny i położony jest zaraz obok altany i kamienia pamięci: stary pień drzewa, w którego środku jest wielka dziura. Podobno była tam kiedyś instalacja, taka rura, która zapewniała Reichenbachom świeżą wodę. Możliwe, ale kiedyś takie rury robiono z ceramiki a teraz są one z betonu. Tych starych już się nie używa. Właściwie szkoda, bo w takiej drewnianej instalacji jest sporo pracy: potrzebny jest prosty, ładny drewniany pień i trzeba go ostrożnie wypróżnić, takim specjalnym wiertłem, co musi być tak samo długie, jak ten pień. I co kilka obrotów wiertła trzeba wyciągać ze środka trociny. No a jak się przypadkowo krzywo zawierci to można zrobić dziurę w ścianie i rura będzie nieszczelna i wszystko na nic.

Ta drewniana rura, którą znaleźliśmy w ogrodzie jest niezwykle starannie dopracowana i dla nas to najlepsze miejsce, jakie sobie młoda mysia rodzina może wymarzyć! Tak dobrze słyszysz, kochany pamiętniku. Od kilku dni Lusia i ja jesteśmy dumnymi rodzicami całej plejady małych dzieciaczków. W naszej norce w środku rury leży sześć małych myszek a za kilka tygodni postawią swoje pierwsze kroki. Pokażę im ogród i dom mieszczan rolników. Poznają wtedy orła, misia, drukarza szklarza i orkiestrę owadów i jestem pewien, że urosną z nich wspaniałe myszy!