Paweł mówi nam: Trzy lata wycofywałem się. Przetrawiłem to słowo przed Damaszkiem. Powoli wszystko we mnie zostało zreorganizowane. To wymaga czasu. Wszystkie doświadczenia, które miałem z naśladowcami Jezusa, kobietami i mężczyznami, wróciły do mnie. Przeorganizowane. Nienawidziłem ich, ponieważ podzielili moją żydowską religię. Pustynia oznacza: nie rozpraszać się, być całkowicie sobą. Na pustyni nic się nie dzieje. Pustynia jest wyczerpująca, ponieważ jesteś całkowicie skonfrontowany z samym sobą. Na pustyni odnalazłem siebie, znalazłem siłę i radość. Następnie udałem się do mojego rodzinnego miasta Tarsu. Pewnego dnia pojawił się tam Barnaba i zabrał mnie do Antiochii nad Orontesem, gdzie dołączyłem do wspólnoty naśladowców Jezusa.
