Jezioro @museum.de

Głośnik: Tu, w górach Königshain powstało po zamknięciu zakładów wydobycia granitu naprawdę coś pięknego: wyjątkowy teren rekreacyjny. Mamy tu bowiem nie tylko las, ale mamy też cudowne skały granitowe, które jak prastare olbrzymy stoją wśród drzew oraz są tu jeszcze duże i małe stawy i jeziora, w których żyją zwierzęta, o których w miastach już dawno zapomnieliśmy.

Sowa: Hm, wreszcie ludzie choć raz zrobili coś dobrze. Czyli nic nie zrobili. No dobrze, pomogli przyrodzie rozprzestrzenić się w dawnych kamieniołomach. Nasze stare lisie i sowie rodziny były tu już oczywiście od zawsze. Nie boimy się ludzi, bo jesteśmy na tyle szybcy, że zawsze uciekniemy. Ale są mniejsze zwierzęta, które potrzebują spokoju. One wszystkie teraz wróciły.

Fox: Można było to zobaczyć. Trawy i tak zwane przez ludzi chwasty, raz dwa pojawiły się. Wyrastają ze szpar i tam, gdzie nikt już nie chodzi. Także woda deszczowa szybko się pojawiła. Wszystkie możliwe doły szybko się zapełniły, ponieważ woda nie wsiąkała w kamienne podłoże.

Sowa: Czasami ludzie też pomagali. W tym małym jeziorze rozłożyli dodatkową folię, żeby woda pozostała w kamiennym dole. Na brzegach żyją dzisiaj ropuchy, traszki i wiele gatunków kolorowych ważek. Są też padalce, nieskończenie dużo komarów, którymi żywią się z kolei ptaki i inne owady, które o zmierzchu łapane są przez nietoperze. Naprawdę wiele się tu dzieje.

Głośnik: Wiecie w ogóle, co to są traszki?

Fuchs + Sowa: My wiemy!

Głośnik: To opowiedzcie. Nasi goście być może nigdy ich nie widzieli.

Sowa: No tak, traszki smakują trochę jak ryby.

Fox: Pssst, Eulalio, nie tak! Ludzie nie jedzą przecież traszek. Chcą wiedzieć, jak one żyją.

Sowa: Ach tak. Traszki wyglądają jak salamandry, ale to są płazy, to znaczy żyją na lądzie i w wodzie, tak jak żaby i ropuchy.

Fox: Zimę spędzają na lądzie. Wiosną wracają do wody, aby urodzić potomstwo. Samiczki traszek składają jaja w wodzie. Z nich rozwijają się larwy, które wyglądają trochę jak małe dzieci żabek, kijanki.

Głośnik: Tak, a ponieważ traszki mają bardzo wrażliwą skórę, potrzebują stabilnego środowiska. Fakt, że osiedliły się u nas, oznacza, że las jest tu zdrowy i nie ma dużych wahań w ekosystemie.